توی این همه شلوغی .یه نفر دلش گرفته

یه نفر که حتی دادش ااز گلو بیرون نرفته

مثه یه بطری خالی. اونو ازکمرشکوندن

به گناهی که نکرده رفته تا دار مجازات

تو نگاه اون تنفر پر زده نشسته هیهات

یه نفر دوباره اینجا. رفته تا سینه تو مرداب

آسیاب نوبتیه پس آدما زود بیدار شین از خواب

توی این همه غریبی به کجا میرسیم آخر.

شب همسایه سیاهه شب ما چرا چراغون

دل اون که دیگه دل نیست. شده پرپرشده داغون

یه نفر هامون زیادن همشون بی کس و یاور

نوشته شده در پنج شنبه 91/1/10ساعت 5:16 عصر توسط فریده صادقی| نظر